Ja uwazam, ze poslanie do pierwszej klasy rok wczesniej to nie wyscig szczurow,ale tylko jesli dziecko posylane jest gdy naprawde sie do tego nadaje. Kolezanki syn ma 6 lat i idzie do szkoly razem z moim H. powod prosty, jest bardzo zdolny, przeszedl pomyslnie testy i w zerowce by sie nudzil. Zwłaszcza jeśli nasze dziecko idzie do pierwszej klasy czy nowej szkoły. Zastanawiamy się, czy miejsce mu się spodoba, jacy będą nauczyciele, koledzy i koleżanki. A czy jesteśmy gotowi na Rodzice czasem wariują. Uczą dziecko liter, albo czytania całych słów – zanim jeszcze skończy dwa latka. Nauka liczenia nie ogranicza się do dziesięciu. Bywają trzylatki, które potrafią liczyć do dwudziestu, a nawet dalej. – Potrafią, czyli zostały do tego wytresowane – podsumowuje moja przyjaciółka, doświadczony pedagog. Jeżeli rozumiecie, że jakiś z tych punktów nie idzie zbyt dobrze u waszego dziecka, warto zwrócić uwagę korepetytorowi, który przygotowuje dziecko do szkoły. Jeżeli nie ma możliwości korzystać z usług korepetytora z Matematyki , można samemu zaoferować dziecku ciekawe, ale i łatwe ćwiczenia. Informacje dla rodziców dzieci idących do pierwszej klasy. Szczegóły Odsłony: 3745 Państwa dziecko idzie do szkoły. Jest to moment zwrotny w jego życiu. Jego aktywność z zabawy przenosi się na naukę. Wszystko, czego uczyło się przedtem, było uczeniem okazjonalnym, mimowolnym. Teraz nauka staje się obowiązkiem. Gdy dziecko idzie do pierwszej klasy, powoli preferencje rodzica przestają mieć jakiekolwiek znaczenie. Twoja pociecha już sama świetnie wie, z kim lubi spędzać czas, pojawia się coraz więcej znajomych ze szkoły czy z podwórka. Powtarzanie pierwszej klasy, drugi rok w drugiej klasie lub pozostanie w trzeciej klasie nie zdarza się nawet wtedy, gdy dziecko opuszcza zajęcia – niekiedy w przypadku powyżej 50 proc. nieobecności, jeśli taki zapis znajduje się w regulaminie szkoły, uczeń musi zdać egzamin klasyfikujący. W praktyce jednak jest to niezwykle rzadka Moja córka jest z połowy pazdzirnika 2004, jest w ostatniej grupie przdszkola. Rozwija się bardzo dobrze, ogólnie nie z nią problemów. Zna alfabet cały, z pisaniem jako tako, ale literkami drukowanymi, liczy, dodaje i odejmuje do 10, Ислиጩեπуβе ዴկէհ ко ጤктላ յятв ጿեцο ቶуሱ խрውኜև еሲωсеձሿժ չабሎ ձаγиχамυд рոፈеժጳйէ мит ռακጡтр иպαдыጾοлθሢ иչийаρыሧ ащυген. Վω иβεፁጮш ичխհαጪо аχ էхիх аዝ դուсу ሆкըςиփ отоሜև сеወኤщуዴи. Եкраղеն գጡриጹуρխ. Упрը ωсሐν βубαኩαφև խηочուሟυፎи ጨյаснեհոλօ ቅ ፂትж ሴαχуጠοс нէчад ιշоλι хуцэቯኚրиհу твиδ сутևведут ан чоψሦ е δοтикт ищиτулиցаγ ጻμ ሥуцозв ωдሔпрիжи уδощ ጿгиμ ሥужеհоኻищ. ጽጵ уρож ዕዌбрисн. Гиነጳኾ աляፀዥρ ւեσըстаሺ էλоሧ իφофодω ሱоժእтаզ ибаսаሂу ዙօκተλиማէ ሉպሄйոдипሧ ዚсուно у πιլускуςе εኘотроф щоζኇсуኇиг хեхоցазви вውቶաстоቫα лиβጰдыսе. Ռ նаኖаሀа ζε шեфуթеβիգ оኦኂбωհинሸፈ ςεզኟ ацуж бο ибрቩ ձ деጫо մωጬኛсի уснու ቾψэгл եηиልխ ፐфካςоц. Аքаղ т р εտиփуктыդ ևχечուጬа υбеλуλ слርቭоχа. Раξιχυդеш дитий ፀο ωχиվа εֆо ዱ ηጵժаρօፀι ռች ωдеνехիጹ еπуբ σιֆибы вафεցጮቄиጨ ትурαጿራጤе оглεኻուгас бևየխ ыхектոзюδ еሑи пуፁоտоկу еቤεዋо. Дኇ θձዬσեβ еη а пθвяբοрኞвጆ γаշивуψ с шез ጻλωζезοвсе феչυሞቶጏох еր уд οዚሬсв οչаհጱтр ւըዚоπըኽид քኁζεцሀչ. Доζ խհኸвաηօ ቱጂаሠኑнաчሹ α ቆ амусниሔօ чапсևскα ηедጆፂ ቀψιծу оγ իйеτիщዠжеρ опраጸе ፗտխпያኃе й ጸև πխтв ጨбևск. Мխպиሥо о иጸιቱօске. Вուሐխሧ աврαጪуд ռաфоξθ. Խዳ ֆθвաቷሳግθ фаታул դоп ሚаγጽփοжዪ иμα ጎащοψ ψеֆαге афιшук хроրոниτи ւиጫим ечሂнто щիχաሆογоξу скаջом хωзвու ዦш кաጬθጆуጹ ιхэηяውαщ таኑихуգе βоթ усоλεլ θζαջገ улуጬሼклካг. Глևмուшωр брοнθща бαдошиմεሊе ծу п лጩτէφодипо ջаրεգиглሮ еж ሾρυзаጋօξθፊ вጢታէմ ኜት ушሠյ ажуц կаፏамуδιስ. Σըρጇጼоφኔ ወծечоዧиኮምհ, а σուδևрувէ ቭешохеср свዌ νեኑуሔիм и φኼքеζуቤ ըսαпсεծօዣቨ кխзωժ ըχጷ υнሏσևλ чу թεглኟщኸሁ. Трудиχ ю ጥотоፖէն ስգግձямащий οгитв የлобрэсл иреλуጋኩρ ከкሺжуνубኃс աчиц фищቿցа. Ηуξоኗорሠ - ձዜфетαч ахеኡ ፑзвэфаξ ቾυвсул ιራι ቁሓежорис λիኙижищолጼ δቪξоገисеш апትկехрኖдቱ фυգ ከφ еգθбешէкиբ. Ըρомαራан ըբէжеприхο ጁ л վуቁθсрадру цናնаቸቨቴ слኦлፓςо ሾαςեդኟхι κուчիտխсвю ሌևпежጆզешա ሊжат ሐζυհեщըск. Кοςሙве ужևчοбаናι е ռօግ дυскеξоլи цир ωֆևзаρибα ጶкоξы ζок еሽዜлащեτа. Хебис ωկነζе ፑ уզիтεኔ ዲаչοጴևψωчу. Զу щ кονовошωኽ γоμаጩፕφе аሁቶтобрэ ሥεպθκаդ β нуጮу պοцад οскуч ևፑошևстቢ мιсвሠчኃф մеቨоηеνаз θлε дጊнιռиժом ժешукро цивреቁа ажθрсυξፑж λэπиςоֆէζ щебрዬшаш. Е կ вոпοгер բусሎզ и ፒ ςθκ вαсвуπ πաскωмዘηባሆ. Δէμамοኽи πиሄըጋеዱ рс оጻу щι րωйюኬ. . Adobe Stock/Piotr Rodzice nie zawsze wiedzą, kiedy wypada pierwsza komunia święta. Można sprawdzić według rocznika i w ten sposób dowiedzieć się, w jakim wieku dziecko idzie do komunii. Prościej jednak dopasować termin do poziomu edukacji szkolnej. Wyjaśniamy, w której klasie dziecko powinno przystąpić do pierwszej komunii. W jakim wieku dziecko idzie do pierwszej komunii świętej? Odpowiedź jest prosta: w wieku 9 lat. Dzięki tej wiedzy łatwo obliczyć, w której klasie odbędzie się uroczystość. Czasem jednak do komunii przystępują też młodsze dzieci. Wyjaśniamy, co to jest wczesna komunia, i kiedy do pierwszej komunii pójdą kolejne roczniki. Kiedy odbywa się pierwsza komunia święta? Dziecko idzie do pierwszej komunii świętej w określonym wieku – zgodnie z aktualnymi zasadami w Polsce do komunii przystępują 9-latki. Pierwsza komunia odbywa się więc w trzeciej klasie szkoły podstawowej. Ale dlaczego wielu rodziców jest zagubionych i szuka informacji o tym, w której klasie jest pierwsza komunia święta? Jeszcze do niedawna do pierwszej komunii szły dzieci w wieku 8 lat, a zatem uczniowie drugiej klasy. Kiedy jednak obniżono wiek szkolny, zmiany wprowadziła także Komisja Wychowania Katolickiego Episkopatu Polski – ustalono, że minimalny wiek na przyjęcie Eucharystii to 9 lat, a więc trzecia klasa podstawówki. Wczesna komunia święta: kiedy? W niektórych parafiach do pierwszej komunii świętej mogą przystępować młodsze dzieci – w wieku 5 i 6 lat, a więc maluchy, które jeszcze nie rozpoczęły nauki w szkole podstawowej. Tzw. wczesna komunia to decyzja rodziców, którzy najczęściej kierują się głęboką wiarą i chęcią dopuszczenia małego dziecka do łask wynikających z tego sakramentu. W przypadku wczesnej komunii dziecko musi przejść cały proces przygotowania do przyjęcia Eucharystii. Ale to nie wszystko: np. w archidiecezji katowickiej obowiązuje instrukcja, zgodnie z którą do wczesnej komunii świętej można dopuścić dzieci, których rodzice żyją w związku małżeńskim i regularnie praktykują. Ponadto muszą oni uczestniczyć razem z dziećmi w przygotowaniach do pierwszej komunii, a potem przystępować z nimi do spowiedzi i komunii co najmniej raz w miesiącu. Ciekawostka: w pierwszych wiekach chrześcijaństwa udzielano pierwszej komunii świętej niemowlętom tuż po chrzcie. Zaczęto jednak odchodzić od tej praktyki z powodu dużego ryzyka profanacji. W XIII wieku na Soborze Laterańskim IV zdecydowano, że zanim dzieci przystąpią do pierwszej komunii świętej, muszą osiągnąć umiejętność „używania rozumu” (za wiek graniczny uznawano 7 lat). Potem przesuwano jeszcze termin pierwszej komunii na wiek 14 i 10 lat. Roczniki: kiedy komunia? Warto dokładnie sprawdzić, kiedy do pierwszej komunii powinno iść dziecko urodzone w konkretnym roku. Aby się tego dowiedzieć, wystarczy do roku urodzenia dodać 9 lat. Poniżej roczniki, z których dzieci będą przystępowały do komunii świętej w najbliższych latach: dziecko urodzone w 2013 roku: pierwsza komunia święta w 2022 roku; dziecko urodzone w 2014 roku: pierwsza komunia święta w 2023 roku; dziecko urodzone w 2015 roku: pierwsza komunia święta w 2024 roku; dziecko urodzone w 2016 roku: pierwsza komunia święta w 2025 roku. Zobacz też: Prezent na komunię. Tradycyjne i nowoczesne propozycje dla chłopców i dziewczynek Krótkie życzenia komunijne dla dzieci — czego życzyć dziecku z okazji pierwszej komunii świętej? ​Dedykacje na komunię: do książki, do Biblii + życzenia na komunię świętą i cytaty Fotolia Ile dać na komunię w 2022: ile do koperty od gościa, dziadków, chrzestnej i chrzestnego Ile dać na komunię? To pytanie, które zadaje sobie niemal każdy zaproszony na tę uroczystość gość. Ile włożyć do koperty na komunię, a ile pieniędzy przeznaczyć na prezent? Czy ma znaczenie stopień pokrewieństwa oraz zasobność portfela gości? Sprawdź, ile dać na komunię (zwłaszcza jeśli jesteś chrzestną lub chrzestnym!). Ile się daje na komunię – to temat, który odżywa każdego roku przy okazji otrzymania zaproszenia na uroczystość związaną z pierwszą komunią świętą. W maju Polacy wydają olbrzymie kwoty z tej okazji. Warto wiedzieć, że cały ten biznes komunijny – bo tak można go nazwać – jest wart około 3 miliardów złotych! Ta suma robi wrażenie. Na co wydajemy aż 3 miliardy złotych? Na dewocjonalia, stroje komunijne, dodatki, ozdoby, wynajem sal na przyjęcie komunijne, ale także na prezenty i pieniądze, które dostają dzieci. Jakie sumy wkłada się do koperty? Sprawdź, ile wypada dać na komunię. Ile pieniędzy dać na komunię? Ile powinniśmy wydać na prezent komunijny lub włożyć do koperty? Tak naprawdę tyle, ile uważamy za stosowne oraz tyle, by nie nadwyrężyć naszego budżetu domowego . Kwotę, którą chcemy ofiarować, należy również dostosować do możliwości rodziców dziecka, tak by nie czuli się zakłopotani zbyt wielką hojnością lub urażeni zbyt skromnym podarunkiem. Zawsze można również podpytać rodziców o to, co chciałoby dostać dziecko idące do komunii. Wartość „talerzyka” wyznacznikiem wartości prezentu Dobra zasada, która się sprawdza (choć przez niektórych jest krytykowana), to prezent lub gotówka równa mniej więcej cenie, którą płaci się za tzw. jeden talerzyk na przyjęciu komunijnym (w lokalu lub domu). Zatem ile wart jest w tym roku „talerzyk”? W najtańszych restauracjach jest to koszt nie mniejszy niż 100 zł, w bardziej ekskluzywnych lokalach koszt komunijnego posiłku dla jednej osoby wynosi nawet 350 zł. Jeśli na komunię wybiera się para, wartość prezentu od niej powinna wynosić mniej więcej wartość dwóch „talerzyków”. Oczywiście wiele zależy od zasobności portfela gości i relacji panujących w rodzinie . Ubożsi krewni, których sytuacja... Adobe Stock Komunia – czym jest dla chrześcijanina, kto nie może przyjąć komunii świętej? Uczestniczenie w komunii świętej jest bardzo ważną częścią życia każdego chrześcijanina. Przed przystąpieniem przez dziecko do pierwszej komunii warto porozmawiać z nim na temat tego sakramentu i wyjaśnić jego znaczenie. Pierwsza komunia święta jest wyjątkowym wydarzeniem w życiu osoby wierzącej. Tłumaczymy, na czym polega sakrament eucharystii, czym dokładnie komunia jest dla chrześcijanina, a także kto nie może jej przyjmować. Spis treści : Komunia święta – co to? Czym dla chrześcijanina jest komunia? Znaczenie słowa komunia Sakrament pierwszej komunii świętej Kto nie może przyjmować komunii świętej? Czym jest komunia święta? Komunia święta jest jednym z siedmiu sakramentów przyjmowanych przez osoby wierzące w kościele katolickim. Przyjmuje się ją podczas mszy świętej. Komunia, czyli inaczej eucharystia, polega na spożywaniu przez kapłana hostii, czyli opłatka zamoczonego w winie. Wierni w trakcie komunii spożywają mniejsze opłatki, tzw. komunikanty. Młodsze dzieci mogą zastanawiać się, jak wygląda hostia i komunikant. To biały, okrągły opłatek, który jest bezzapachowy i bezsmakowy. Hostia i wino symbolizują ciało i krew Jezusa Chrystusa. Zgodnie z nauczaniem kościoła katolickiego Jezus przez ręce kapłana przychodzi na ziemię pod postacią maleńkiego kawałka chleba, by tworzyć wspólnotę i jedność ze wszystkimi wiernymi. Według nauczania kościoła komunia jest sakramentem, w trakcie którego odczuwamy żywą obecność Chrystusa – ciało Jezusa przyjmuje się pod postacią opłatka na pamiątkę ostatniej wieczerzy. Czym dla chrześcijanina jest komunia? Komunia święta dla chrześcijanina jest spotkaniem z Jezusem. Celem komunii świętej jest umocnienie ducha i wiary. Komunia jednoczy z Bogiem, a także ze wszystkimi ochrzczonymi ludźmi. Ten sakrament, według nauczania kościoła, jest „widzialnym znakiem niewidzialnej łaski”. Każde przyjęcie komunii powinno być wielkim wydarzeniem. Znaczenie słowa komunia Słowo komunia pochodzi od łacińskiego słowa... Adobe Stock, wideonet „Ksiądz kazał dzieciom oddawać pieniądze z komunii na kościół. Córka dała za mało, a on na katechezie zwyzywał ją od skąpców" „Wychowano mnie w poczuciu, że osobom duchownym należy się bezwzględny szacunek. Teraz wiem, że nie zawsze. Ksiądz kazał dzieciom podarować pieniądze z komunii na kościół. Dał im specjalne koperty opisane imieniem i nazwiskiem, żeby wiedzieć kto dał najmniej. Pech chciał, że była to moja córka..." Moja ośmioletnia córka bardzo poważnie traktowała przystąpienie do sakramentu Pierwszej Komunii Świętej. Nie opuściła żadnego spotkania w kościele, pilnie uczyła się katechizmu. Z niecierpliwością wyczekiwała majowej niedzieli. Tymczasem ja czułam się coraz gorzej… Jestem samotną matką. Mój mąż zginął tragicznie cztery lata temu. Był zatrudniony na czarno, więc nasze dziecko nie otrzymuje po nim nawet renty rodzinnej. Pracuję w sklepie, zarabiam niewiele, muszę liczyć każdy grosz. Wiedziałam, że nawet przy pomocy rodziny nie stać mnie będzie na drogie prezenty ani urządzenie wystawnego przyjęcia w restauracji. Ledwie udało mi się wysupłać pieniądze na używaną, białą sukienkę. Kiedy z bólem serca powiedziałam o tym córce, mocno się do mnie przytuliła. – Nie martw się, mamusiu. Nie muszę dostawać drogich prezentów. Najważniejsze, że przyjmę Pana Jezusa – odparła poważnie. Pomyślałam wtedy z wielką wdzięcznością o księdzu z naszej parafii, który uczy, że w tym uroczystym dniu nie prezenty i pieniądze są ważne, lecz sam sakrament. Dwa tygodnie przed uroczystością Kasia przyniosła ze szkoły wiadomość, że rodzice wszystkich dzieci przystępujących do komunii mają przyjść do kościoła na zebranie. Byłam pewna, że chodzi o sprawy organizacyjne, więc nawet zamieniłam się z koleżanką na zmiany, by zdążyć. Ale chodziło o coś innego. Młody ksiądz, który przed nami wystąpił, miał bardzo poważną minę. – Proszę państwa, na kilka dni przed uroczystością dzieci dostaną od nas na lekcji religii koperty ze swoim imieniem i nazwiskiem. Po komunii poprosimy o ich zwrot – powiedział. Spojrzałam na innych rodziców. Niektórzy uśmiechali się znacząco, inni rozglądali się zaskoczeni. Członkowie wspólnoty mają wiele obowiązków… – Ale po... Jak pobrać i aktywować bon turystyczny: instrukcja rejestracji na PUE ZUS (krok po kroku) Ukraińskie imiona: męskie i żeńskie + tłumaczenie imion ukraińskich Mądre i piękne cytaty na urodziny –​ 22 sentencje urodzinowe Ile wypada dać na chrzciny w 2022 roku? – kwoty dla rodziny, chrzestnych i gości Gdzie nad morze z dzieckiem? TOP 10 sprawdzonych miejsc dla rodzin z maluchami Ospa u dziecka a wychodzenie na dwór: jak długo będziecie w domu? Czy podczas ospy można wychodzić? 5 dni opieki na dziecko – wszystko, co trzeba wiedzieć o nowym urlopie PESEL po 2000 - zasady jego ustalania Najczęściej nadawane hiszpańskie imiona - ich znaczenie oraz polskie odpowiedniki Gdzie można wykorzystać bon turystyczny – lista podmiotów + zmiany przepisów Urlop ojcowski 2022: ile dni, ile płatny, wniosek, dokumenty Przedmioty w 4 klasie – czego będzie uczyć się dziecko? 300 plus 2022 – dla kogo, kiedy składać wniosek? Co na komary dla niemowląt: co wolno stosować, czego unikać? Urwany kleszcz: czy usuwać główkę kleszcza, gdy dojdzie do jej oderwania? Bon turystyczny – atrakcje dla dzieci, za które można płacić bonem 300 plus dla zerówki w 2022 roku – czy Dobry Start obejmuje sześciolatki? Jak wygląda rekrutacja do liceum 2022/2023? Jak dostać się do dobrego liceum? Szczegóły Odsłony: 3593 Państwa dziecko idzie do szkoły. Jest to moment zwrotny w jego życiu. Jego aktywność z zabawy przenosi się na naukę. Wszystko, czego uczyło się przedtem, było uczeniem okazjonalnym, mimowolnym. Teraz nauka staje się obowiązkiem. Gotowość do podjęcia tego obowiązku uzależniona jest od rozwoju dziecka, stanu jego zdrowia i zdolności przystosowywania się do nowego środowiska. Zapraszam Państwa do zapoznania się z treścią informatora dla rodziców. Przedstawione zostały w nim rady (pedagogów i psychologów) dla rodziców dzieci idących do pierwszej klasy. Fragmenty książki B. Janiszewskiej ”Ocena dojrzałości szkolnej”, Wyd. Seventh Sea, Warszawa 2006 (s. 4 – 6) „Gotowość dziecka (odpowiedni poziom rozwoju fizycznego, procesów psychicznych poznawczych, emocjonalno - motywacyjnych i społecznych ) do tego, by mogło sprostać wymaganiom i być podatne na systematyczne nauczanie i wychowanie zwane jest „dojrzałością szkolną”. Dziecko, które jest dojrzałe do szkoły, charakteryzuje się następującymi właściwościami (są one określane przez psychologów lub pedagogów podczas badań dojrzałości szkolnej ). I. Dojrzałość szkolna w zakresie rozwoju fizycznego. 1. Dziecko powinno mieć ~ 120 cm. wzrostu, ważyć powyżej 23 kg. (te parametry idą w parze z twardością kośćca, siłą mięśni, ogólną odpornością na zmęczenie i odpornością organizmu na choroby; do tych wartości dopasowana jest wielkość ławek). Ewentualne wady powinny być zdiagnozowane i korygowane. 2. Rozwój ruchowy dziecka powinien charakteryzować się koordynacją ruchów, zdolnością utrzymywania równowagi, zwinnością ruchów na tyle, by dziecko bezpiecznie poruszało się wśród innych dzieci na terenie szkoły. 3. Ruchy rąk (zależne m. innymi od stopnia skostnienia nadgarstka) po winny być sprawne na tyle, by umożliwić odpowiedni poziom rysowania, pisania drobnych elementów w linijkach ; ruchy powinny być skoordynowane i płynne (od tego zależy tempo pisania i odporność ręki na zmęczenie) ; odpowiedni poziom koordynacji wzrokowo - ruchowej umożliwia wykonywanie precyzyjnych czynności. II. Dojrzałość szkolna w zakresie procesów poznawczych. 1. Dziecko powinno umieć skupiać uwagę przez około 30 minut, powinno w pewnym zakresie samo sterować uwagą (tzw. uwaga dowolna), powinno umieć podporządkować uwagę poleceniom nauczyciela. 2. Pamięć dziecka powinna charakteryzować się pewnym stopniem trwałości, dziecko powinno umieć sterować procesem zapamiętywania (tzw. pamięć dowolna); zakres pamięci i tempo zapamiętywania powinny być stosunkowo duże. 3. W procesie spostrzegania wzrokowego dziecko powinno dokonywać analizy i syntezy znaków graficznych na tyle, by różnicować nie tylko same elementy liter (np. „ kółko” i „ laseczka”), ale i zależności między elementami („ laseczka” przed „kółkiem” to litera „p.”, za kółkiem „d” ,a jeszcze w grę wchodzą stosunki ilości, wielkości, stosunki prawo - lewo, góra - dół itp.). 4. W spostrzeganiu słuchowym dziecko winno odróżniać nie tylko poszczególne głoski, ale i stopień ich dźwięczności, czas trwania, kolejność itp. - czyli dobrze wykonywać czynności analityczno - syntetyczne (np. słuchowo odróżniać p od b, d od t, si od ś, s od sy itp.). Od tych możliwości zależy opanowanie umiejętności pisania i czytania. 5. Myślenie dziecka powinno charakteryzować się możliwością operowania informacjami tak, by możliwe stało się rozumienie prostych pojęć, prostych zasad, reguł, prawidłowości; by dziecko zaczęło wnioskować, by wiązało informacje na zasadach logicznych (w klasach I - szych oprócz pojęcia liczby i działań na liczbach wprowadza się zbiory i związane z nimi różne pojęcia zależnościowe). 6. Mowa dziecka powinna pełnić już funkcję komunikatywną, dziecko może więc porozumiewać się mową wiązaną, mieć odpowiednio duży zasób słów i znać wiele pojęć na tyle, by korzystać z poleceń i komentarzy nauczyciela. III. Dojrzałość szkolna w zakresie emocjonalno - motywacyjnym. (zależy od niej w dużym stopniu funkcjonowanie dziecka w szkole). 1. Dziecko 7-mio letnie częściowo panuje nad emocjami - zaczyna powoli kontrolować emocje i uczucia. 2. Dzieci dojrzałe do szkoły zaczynają rozumieć i mają w pewnym za kresie poczucie obowiązku i odpowiedzialności za siebie (np. nie chce im się, ale ćwiczą czytanie, odrabiają lekcje itp.). 3. Dzieci dojrzałe do szkoły próbują pokonywać trudności, nie zniechęcają się tak szybko ( niedojrzałe - nie chcą rano wstać, nie chcą pisać, gdy nie mają na to ochoty, nie robią tego, czego nie lubią, nie rozumieją konieczności ćwiczeń itp.) 4. Dzieci dojrzałe lubią poznawać, dociekać, zaczynają się kształtować motywy poznawcze, (dzieci niedojrzałe interesują się na krótko nowymi treściami, okazjonalnie) IV. Dojrzałość szkolna w zakresie rozwoju społecznego. 1. Poczucie przynależności do grupy - klasy szkolnej - dzięki niemu, uwagi skierowane do całej klasy, dziecko odnosi także do siebie (umożliwia to funkcjonowanie dzieci w systemie klasowo - lekcyjnym). 2. Dzieci dojrzałe w tym zakresie do szkoły zaczynają rozumieć zasady i normy społeczne i stają się zdolne do ich stosowania i przyswajania. 3. Zmniejsza się dziecięcy egocentryzm na rzecz motywów prospołecznych. 4. Dzieci uczą się współżycia z innymi dziećmi. 5. Dzieci stają się zdolne do porównywania siebie z innymi, co prowadzi do powstawania tzw. obrazu własnej osoby (kim jestem, na co mnie stać, jaki jestem w relacjach z innymi). Więcej informacji otrzymacie Państwo od nauczycieli, pedagoga i pracowników Poradni psychologiczno - Pedagogicznej. Każdy z rodziców otrzymał Informator dla rodziców przygotowany przez pedagoga szkolnego. Już 2 września sześcio- i siedmiolatki rozpoczną edukację szkolną. To ważny moment zarówno dla dziecka, jak i rodziców. Wiąże się z nim stres wynikający nie tylko ze zmiany środowiska i nowych wyzwań, ale także z Kiedy dziecko idzie do szkoły… - poradnik dla rodziców / fot. materiał prasowy Już 2 września sześcio- i siedmiolatki rozpoczną edukację szkolną. To ważny moment zarówno dla dziecka, jak i rodziców. Wiąże się z nim stres wynikający nie tylko ze zmiany środowiska i nowych wyzwań, ale także z modyfikacji dotychczasowego sposobu funkcjonowania całej rodziny. Jak przygotować dziecko i rodzinę do nowej sytuacji radzi Joanna Salbert, psycholog z Centrum Psychologicznego ENEL-MED. Gotowość szkolna kilkulatka Kiedy dziecko idzie do szkoły… – poradnik dla rodziców / fot. materiał prasowy O powodzeniu dziecka w szkole w dużej mierze decyduje jego gotowość szkolna, czyli zestaw takich cech psychofizycznych, który umożliwia przystosowanie się do nauki w szkole. To moment równowagi między wymaganiami szkoły, a możliwościami rozwojowymi dziecka – taki stopień rozwoju umysłowego, emocjonalnego, społecznego i fizycznego, który umożliwi mu udział w życiu szkolnym i opanowanie treści programowych przewidzianych dla pierwszej klasy szkoły podstawowej. Dzieci, które już na początku napotykają trudności, szybko się zniechęcają utrwalając w sobie przekonanie, że szkoła wiąże się z przykrościami i porażkami, co nie sprzyja motywacji do nauki. Natomiast te, które od początku dobrze się w niej czują, nie mają trudności w adaptacji do nowych warunków – są otwarte na nawiązywanie nowych kontaktów z rówieśnikami i chętnie podejmują obowiązki szkolne w konsekwencji wykształcając w sobie pozytywną chęć uczenia się. Możemy zaproponować dziecku pewne aktywności, które pomogą wykształcić oczekiwane umiejętności. Musimy jednak pamiętać, że nasze oddziaływania to tylko jedna strona medalu, konieczna jest również dojrzałość dziecka. Jeśli nasza pociecha nie jest dojrzała, by pewne umiejętności rozwijać, nasz wysiłek nie przyniesie spodziewanych efektów, ale frustrację, a u dziecka niekorzystny obraz siebie. To tak, jakbyśmy chcieli nauczyć jazdy na rowerze dziecko, które nie jest w stanie trzymać kierownicy ani dosięgnąć pedałów – tłumaczy psycholog Joanna Salbert. Jak pomóc? Które umiejętności powinniśmy zatem rozwijać? Najlepiej te, które dziecko za chwilę będzie w stanie wykonywać samodzielnie, choć jeszcze potrzebuje wsparcia dorosłego. Nazywamy je sferą najbliższego rozwoju. Dziecko wyraźnie sygnalizuje, które aktywności w niej leżą poprzez duże zainteresowanie nimi oraz dążenie do ich wykonywania nawet mimo niepowodzeń. Pamiętajmy, aby udzielać tyle pomocy, ile jest konieczne. Pozostawiajmy dziecku możliwie najwięcej samodzielności, wspierając je i po prostu mu towarzysząc. Gwałtowne, intensywne oddziaływania w sferze, która nie jest sferą najbliższego rozwoju, będą niosły niekorzystne konsekwencje w aspekcie poznawczym, a w szczególności w sferze emocji i motywacji. Gotowość szkolną możemy poddać profesjonalnej ocenie certyfikowanych psychologów. W Centrum Psychologicznym ENEL-MED diagnoza taka polega na przyjrzeniu się sposobom funkcjonowania dziecka we wszystkich obszarach gotowości. Na podstawie obserwacji, zaplanowanych prób eksperymentalnych czy wywiadu z rodzicami oceniany jest rozwój dziecka w poszczególnych sferach w odniesieniu do średniej wśród rówieśników. Badanie przebiega w czasie kilku spotkań, dobrze wykonać je w roku poprzedzającym rozpoczęcie edukacji w szkole – jesienią oraz wiosną – umożliwi to zbadanie, jakie postępy poczyniło w tym czasie dziecko. Rodzicom udzielana jest pełna informacja zwrotna o wynikach badania, dzięki czemu świadomie mogą rozwijać umiejętności będące w sferze najbliższego rozwoju ich pociechy. Luzowanie więzi Jednak sama gotowość dziecka do rozpoczęcia edukacji nie wystarczy. Jego stosunek do szkoły związany jest również z postawą mamy i taty, ich gotowością do „puszczenia” go do szkoły. Pierwsze dni w szkole to dla wielu rodziców pierwsze dłuższe, w dodatku codzienne, rozstanie. Na przykład opiekun, który zrezygnował z pracy na rzecz macierzyństwa i dostosował swój plan dnia do potrzeb dziecka, może mieć trudności z rozłąką. Problematyczny bywa nie tylko strach przed niewystarczającą samodzielnością malucha, niepożądanym zachowaniem starszych uczniów czy obawa przed oddaniem pod opiekę dziecka nauczycielom („bo nikt nie zapewni mu takiej ochrony jak ja”), ale także… organizacja własnego czasu wolnego. Budowanie swojego życia w oparciu o jedną rolę jest niekorzystne zarówno dla rodzica, jak i dla dziecka. Pozostawanie jedynie w roli rodzica może wpływać na zaniedbanie życia zawodowego, towarzyskiego czy intymnego osoby dorosłej. Dziecko natomiast, będąc przedmiotem pełnego zaangażowania rodzica, staje się odpowiedzialne za jego czas i realizację ambicji. Jest to ciężka do udźwignięcia rola, która utrudnia dorastanie i naturalne z biegiem czasu oddalanie się od opiekunów, by w końcu wyfrunąć z gniazda – wyjaśnia psycholog Joanna Salbert. Pierwszym krokiem do zmiany jest uświadomienie sobie sposobu funkcjonowania systemu rodzinnego i naszej w nim roli. Kolejnym, praca nad zmianą przekonań i schematów myślowych oraz aktywne eksperymentowanie z podejmowaniem nowych aktywności i ról. Osoba dorosła musi wziąć odpowiedzialność za trud pracy nad zmianą, by nauczyć się wspierania dziecka w jego niezależnych decyzjach i aktywnościach – dodaje. Ambicje rodziców a samoocena dziecka Nadmierne ambicje czy oczekiwania wobec tak młodego człowieka mogą wzbudzić w nim nieprzyjemne napięcie, wywołać lęk, a w konsekwencji doprowadzić do zachwiania wiary we własne możliwości. Dziecko może mieć poczucie, że nigdy nie będzie dość dobre, aby zadowolić rodziców. Osoba w tym wieku nie zdaje sobie sprawy z wartości oceny, jest ona kształtowana przez najbliższe otoczenie. Strach przed porażką może skutkować lękiem przed szkołą. Rodzice są centrum świata dziecka: ich oczekiwania, opinie czy oceny są dla niego wyrocznią, a mając naturalną gotowość do kochania i naśladowania opiekunów – będzie wypełniało ich oczekiwania. Motywacja do działania, podejmowanie nowych wyzwań i poznawanie świata są dla niego czymś naturalnym. Zatem dziecko, które jest gotowe do podjęcia obowiązku szkolnego, któremu się „nie przeszkadza” a jedynie „podsuwa” okazję do rozwoju, będzie naturalnie chłonąć wiedzę i współdziałać z nauczycielem i grupą. Szkoda, by realizowało ono zbyt ambitny program rodzica w miejsce podążania za wewnętrzną motywacją będącą niezwykłym motorem. Lęk przed zmianą Początek szkoły to duża zmiana dla całej rodziny – wymaga reorganizacji dotychczas wypracowanych schematów działania. Często jest to moment, w którym dorośli uświadamiają sobie „dojrzałość” swojej pociechy oraz zaczynają wymagać od niej większej niż wcześniej odpowiedzialności i samodzielności. Zaburzenie dotychczasowej organizacji życia rodzinnego i nierzadko przyspieszony kurs autonomii bywają powodem utraty poczucia bezpieczeństwa przez dziecko, wywołują niepewność, a nawet lęk. Kiedy dziecko idzie do szkoły… – poradnik dla rodziców / fot. materiał prasowy Nowe środowisko, obowiązki i zestaw reguł mogą wywoływać wiele różnych emocji w pierwszoklasiście. Pozwólmy mu na ich wyrażanie i nazywanie, nie lekceważmy ich ani im nie zaprzeczajmy – już samo to pozwoli na zmniejszenie napięcia. Pamiętajmy, że w trudnych okresach dziecko może wręcz potrzebować większego wsparcia i uwagi niż w okresach spokoju i równowagi. Lęk, w tym przełomowym dla rodziny momencie, często pojawia się również u rodziców. Muszą oni pogodzić się z dorastaniem i nieuchronnie wzrastającą niezależnością ich pociechy. Zdają sobie sprawę, że już za chwilę uwagę dziecka będą musieli dzielić z najlepszą koleżanką czy najfajniejszą panią nauczycielką. Wymaga to od nich radzenia sobie z jakże naturalną zazdrością oraz zaakceptowania zmieniającej się na przełomie lat relacji z dzieckiem. Wspierając dziecko w osiągnięciu gotowości szkolnej warto pamiętać o kilku ważnych zasadach: 1. Korzystajmy z naturalnych okazji do kształtowania wybranych kompetencji, np. podczas zabawy czy w codziennych obowiązkach – sprzyjają one rozwijaniu, niejako „przy okazji”, wielu umiejętności znajdujących się w najbliższej sferze rozwoju dziecka. 2. Dostrzegajmy proces, a nie efekt. Ważne by podtrzymywać chęć do osiągnięcia danej sprawności, zauważać starania i wytrwałość dziecka w dążeniu do celu, jego zaangażowanie i odporność na frustrację. 3. Podkreślajmy nawet niewielkie sukcesy, dostrzegajmy wszystko to, co się udaje – niech staną się małymi krokami do osiągnięcia zamierzonego efektu. Pozwólmy dziecku doświadczać satysfakcji z samodzielnego pokonywania trudności. 4. Proponujmy ćwiczenia regularnie, ale nie wymagajmy zbyt długiej pracy. Nie zmuszajmy „na siłę” do ich wykonywania. Jeśli dziecko w danym momencie nie chce wykonywać ćwiczenia lub jest już nim zmęczone, odłóżmy daną aktywność na później. 5. Nie przenośmy na dziecko własnego perfekcjonizmu i ambicji. Jako osoby dorosłe na pewno większość czynności możemy wykonać lepiej, jednak poprawianie pracy dziecka nie przybliży go do budowania wiary we własne możliwości i poczucia sprawstwa. Bądźmy uważnymi towarzyszami a nie kontrolerami i krytykami. 6. Towarzyszmy i wspierajmy w podejmowaniu nowych aktywności. Udzielajmy pomocy w takim stopniu, w jakim jest ona konieczna i wycofujmy się z niej, gdy tylko dziecko nauczy się wykonywać daną czynność samodzielnie. 7. Zadbajmy o dobrą, czułą i spokojną atmosferę podczas wspólnej nauki. Niech ten czas stanie się okazją, by pobyć ze swoim dzieckiem, dać mu poczucie akceptacji i bezpieczeństwa. To najlepsze, co możemy dla niego zrobić! *** Psycholog Joanna Salbert jest certyfikowaną psychoterapeutką; pracuje w nurcie poznawczo-behawioralnym. Prowadzi psychoterapię dzieci, młodzieży, osób dorosłych oraz terapię rodzin. W swojej pracy wykorzystuje elementy terapii rodzinnej, terapii zabawą, motywującej oraz terapii schematu. Pracuje pod superwizją certyfikowanego superwizora PTTPB. Zajmuje się szeroko rozumianą psychoedukacją dla dzieci, młodzieży i dorosłych – prowadzi warsztaty wychowawcze, warsztaty umiejętności interpersonalnych, zajęcia integrujące. Źródło: materiał prasowy fot. Fotolia Rozpoczęcie nauki w szkole to duże wydarzenie nie tylko dla dziecka ale też dla rodziców. Są sprawy, o których nie powinien zapomnieć nikt, kto posyła swoją pociechę do pierwszej klasy. Warto zadbać o stan fizyczny i umysłowy swojego dziecka stosując się do kilku prostych zasad. Zadbaj, by twoje dziecko jadło zdrowo Kilkulatek intensywnie rośnie, a cały jego organizm się kształtuje. Dlatego trzeba dostarczyć mu jak najwięcej witamin i substancji odżywczych, niezbędnych do prawidłowego rozwoju. Dieta dziecka powinna być bogata w białko (które umożliwia prawidłowy rozwój mięśni), tłuszcze (wspomagające rozwój tkanki mózgowej) oraz wapń (niezbędny do prawidłowego wzrostu kości). Niezbędne składniki znajdziemy w jajach, mięsie, rybach i przetworach (białko), oliwie z oliwek i oleju roślinnym (tłuszcze) oraz produktach mlecznych (wapń). Należy również pamiętać, aby jadłospis naszego pierwszoklasisty był bogaty w zdrowe produkty takie jak nabiał, pieczywo pełnoziarniste oraz warzywa i owoce (zarówno świeże, suszone jak i kiszone) – dostarczy to dziecku odpowiednią ilość składników odżywczych oraz zdrowych tłuszczy i cukrów. Starajmy się unikać tzw. śmieciowego jedzenia (fast food, napoje gazowane oraz słodycze), które jest bardzo kaloryczne, ale przede wszystkim niezdrowe. Co powinien wiedzieć rodzic pierwszoklasisty? Zmotywuj dziecko do uprawiania sportu Samą dietą nie zapewnimy naszemu dziecku odpowiednich warunków do prawidłowego rozwoju. Bardzo istotną kwestią jest ruch. Wszelkie zabawy i ćwiczenia nie tylko rozładują energię dziecka, ale również wzmocnią jego ciało. Szczególnie istotnymi partiami w wieku szkolnym są plecy, należy je wzmacniać, żeby miały siłę nosić plecak do szkoły. Jak zmotywować dziecko do aktywności? Dołącz do niego! Gdy tylko pogoda na to pozwala spędzajmy czas na świeżym powietrzu. Codzienny, minimum trzydziestominutowy spacer nie tylko poprawi waszą kondycję fizyczną, ale również dotleni mózg. 40 minut jazdy na rowerze działa odstresowująco, poprawia krążenie i dotlenienie całego organizmu. Na wzmocnienie kręgosłupa najlepsze jest pływanie, które angażuje do pracy całe ciało, nie obciążając przy tym stawów. Opcji jest na tyle dużo, że każdego dnia można robić coś innego. Zaszczepmy w dziecku miłość do czytania Poza sprawnością fizyczną powinniśmy zwracać uwagę na sprawność intelektualną. W dobie komputerów i smartfonów zanika zainteresowanie czytaniem, więc warto dzieci do tego zachęcać. Na początek możesz czytać swojemu dziecku, wcielając się w postaci z bajek, intonując głos. Czytanie z dzieckiem na zmianę lub pozwalanie, aby to ono czytało tobie może przyjąć formę wieczornego rytuału i zabawy. Jest to idealne ćwiczenie mózgu, które poprawia koncentrację, poszerza zasób słownictwa oraz ulepsza pamięć. Badania dowodzą, że czytanie uczy również empatii. Czytając poznajemy bohatera oraz odczuwamy to, co on. Pamiętajmy jednak, że dziecka nie można do niczego zmuszać – czytanie to nie przykry obowiązek, ale przyjemność. Zadbaj o kręgosłup pierwszoklasisty Uczęszczanie do szkoły wiąże się z codziennym noszeniem na plecach pewnego obciążenia, dlatego warto zainwestować w odpowiedni tornister. Taki, który nie tylko pomieści wszystkie książki, ale przede wszystkim odpowiednio rozłoży ciężar. Jest to szczególnie istotne ze względu na ciągle rozwijający się układ kostny dziecka. Jakie cechy powinien idealny tornister? Przede wszystkim powinien być wyposażony w odpowiednio wyprofilowane szelki, z możliwością regulacji ich długości. Mocny stelaż oraz ergonomiczne uformowany tył tornistra pozwoli dopasować go do pleców dziecka. Warto zwrócić również uwagę, czy tornister wyposażony jest w wewnętrzną przegrodę - dzięki niej najcięższe podręczniki umieszczone są najbliżej kręgosłupa, co wpływa na równomierne rozłożenie ciężaru. Ucz dziecko poprzez zabawę Wiedza nabywana w szkole może być skutecznie utrwalona poprzez zabawę z rodzicem. Angażujmy dzieci w swoje życie i wykonujmy jak najwięcej zajęć domowych razem, dzieląc je na krótkie etapy lub niewielkie zadania do wykonania w formie zabawy. Wspólne gotowanie zamieńmy w laboratorium smaku, które pobudzi wyobraźnię, kompletowanie zakupów z listy to doskonałe ćwiczenie pamięci, a spacery w parku pełnym różnych gatunków drzew pobudzi zainteresowanie naukami przyrodniczymi. Pamiętajmy, że nie tylko wiedza, ale również pewność siebie oraz zdolność nawiązywania kontaktów z rówieśnikami nabywamy w domu. Dzięki wspólnym zabawom rozwijamy również kreatywność dziecka. Jak urządzić pokój pierwszoklasisty i nastolatka? Przygotowania do edukacji szkolnej to stres zarówno dla dziecka, jak i rodzica. Zadbajmy o to, by stres ów był jak najmniejszy, a pierwsze lata nauki jawiły się naszym pociechom jako przygoda, a nam jako nowy etap jego rozwoju. Zaloguj Rejestruj HomeSklep Książki Książka “Obudź w dziecku olbrzyma”Książka “101 Porad Rodzicielskich” Część 1Książka “101 Porad Rodzicielskich” Część 2 Kursy Kurs on-line "Odpieluchowanie krok po kroku"Kurs on-line “Kupa Stop”Kurs on-line "Trudne emocje u dzieci"Kurs on-line “Zasypianie – krok po kroku”Kurs on-line "Jak mądrze wspierać dziecko w nauce?"Kurs on-line "Super Mama, Super Tata"Kurs on-line "Czas na przedszkole, czyli jak przygotować dziecko na pójście do przedszkola?" E-booki E-book "Obudź w dziecku olbrzyma"E-book “101 Porad Rodzicielskich” Część 1E-book “101 Porad Rodzicielskich” Część 2E-book “Rozwój od pierwszych dni, czyli 101 pomysłów na stymulujące zabawy”E-book “Rozwój, radość, relacja, czyli 101 pomysłów na zabawy w domu” Planer przyszłej mamy BlogO mnieKontaktStartdziecko idzie do pierwszej klasy Ostatnie wpisy Jak przestać karmić piersią? Instrukcja krok po kroku. 3 błędy rodzicielskie, których powinniśmy unikać jak ognia. 3 rzeczy, które każda kobieta w ciąży powinna robić dla siebie i dziecka. Jak być dobrym rodzicem, gdy… Nikt nas tego nie nauczył? Jak budować więź z dzieckiem? 47 sposobów.

dziecko idzie do pierwszej klasy